Onderwerp: Olifanten rouwen om verlies.... di 15 mei - 1:59
Wat ik hier neerzet vind ik een fantastisch mooi verhaal... wat een respect hadden deze dieren voor deze man en zijn familie en vice versa...
Kon het maar meer zo gaan in de wereld en leerden mensen maar eens wat meer van dieren...
Voor deze man kan je niet anders dan een diep respect hebben...
Aan het woord is Françoise Anthony die beschrijft hoe een kudde olifanten afscheid nam van Lawrence Anthony, alias de “Elephant Whisperer”, oprichter en eigenaar van het natuurreservaat Thula Thula in Zuid Afrika. Hij overleed 2 maart op 61-jarige leeftijd.
Citaat :
“Tonight at Thula Thula, the whole herd arrived at the main house, home to Lawrence and I. We had not seen them here for a very long time. Extraordinary proof of animal sensitivity and awareness that only a few humans can perceive. And Lawrence was one of them. Thank you for your wonderful messages. Lawrence’s legacy will be with us forever at Thula Thula.”
De grootste bekendheid verwierf Anthony omdat hij verantwoordelijk was voor de reddingsactie van de dieren uit de Bagdad Zoo tijdens de Tweede Golfoorlog. Hij zag in 2003 de beelden van de bombardementen op de Irakese hoofdstad en werd onmiddellijk gegrepen door het mogelijke lot van de dieren in de grootste dierentuin van het Midden-Oosten.
Enkele dagen later stond hij aan de Irakese grens met veterinaire goederen. De Amerikanen lieten hem het land niet in, maar via een grensovergang bewaakt door Koeweitse grenswachten kon hij samen met enkele Koeweitse dierenverzorgers wel het oorlogsgebied in. Zij sloten zich aan bij een militair konvooi op weg naar Bagdad.
Daar aangekomen was de situatie schrijnend. Overal lagen kadavers vol vliegen. Vele dieren waren uit hun kooien ontsnapt, maar zwierven rond in de buurt. De meeste dieren waren al dood. De nog levenden waren uitgehongerd, uitgedroogd en diep getraumatiseerd. Anthony’s team begon met de verzorging van de dieren onder zeer zware omstandigheden. Water moest emmer voor emmer uit een naburig kanaal worden geschept. De carnivoren werden noodgedwongen gevoerd met ezels die Anthony op de lokale markt kocht.
Binnen enkele weken werd het reddingswerk wat Anthony probeerde te doen opgemerkt en kreeg hij bijval van militairen. Geallieerde en Irakese troepen werkten zij aan zij om de dieren te redden. Anthony kreeg voor zijn inspanningen een hoge medaille van de Verenigde Naties en een onderscheiding voor getoonde moed van het Amerikaanse leger. Anthony heeft een boek (Babylon’s Ark) geschreven over alles wat hij meemaakte gedurende zijn hachelijke onderneming.
De bijnaam “Elephant Whisperer” kreeg Anthony vanwege de opmerkelijke resultaten met een groep “delinquente” olifanten. De parkbeheerder kreeg een kudde van negen getraumatiseerde olifanten toegeschoven, die daarvoor uit elk ander reservaat waren uitgebroken en voor enorme overlast zorgden. Anthony lukte het op de een of andere manier met de dieren te communiceren en dat agressieve gedrag om te keren.
De olifanten waren zo gehecht aan Lawrence en zijn vrouw Françoise dat ze het echtpaar frequent bezochten, haast letterlijk in hun huis. Eén van die zeldzaam ontroerende momenten was toen één van de olifanten Anthony speciaal opzocht om hem haar pasgeboren kalf te laten zien. Enkele jaren later bewees Anthony een tegendienst door zijn eerste kleinkind aan de olifant te laten zien. Over zijn werk met getraumatiseerde olifanten verscheen in 2010 het boek The Elephant Whisperer.
Met het overlijden van Lawrence verliest de wereld een belangrijke inspirator en groot voorbeeld voor de bescherming van natuur en wilde dieren. Zijn liefde voor het leven bracht hem naar de gevaarlijkste gebieden waar hij zelfs de meest omstreden partijen in conflict voor zijn zaak kon winnen.
Lawrence Anthony stierf aan een hartaanval vlak voor de verschijning van zijn volgende boek The Last Rhino over zijn inzet bij de bescherming van de witte neushoorn. Hij is verantwoordelijk voor de oprichting van The Earth Organization en The Lawrence Anthony Foundation.
Hij laat een vrouw, twee zonen en twee kleinzonen achter. Jammer dat het filmpje in het Engels is maar het is toch de moeite meer dan waard om het te bekijken...
Index 
