Bomma komt na een leven van hard werken in het rusthuis terecht om nog een paar jaar rustig van haar oude dag te genieten
de verpleegsters wassen haar, zetten haar in de zetel voor het venster met zicht op de prachtige tuin kortom
iedereen staat klaar om het haar naar de zin te maken en te helpen, alles lijkt dus perfect in orde
.... tot bomma ineens lichtjes naar rechts begint over te hellen
onmiddellijk snellen twee verpleegsters ter hulp om haar terug goed recht in haar zetel te zetten
een paar minuten later begint bomma naar links over te hellen
weerom snellen de verpleegsters toe om haar in de correcte houding te hijsen en het kussen achter haar rug even op te schudden,
zo gaat dat maar door ... telkens als bomma ietwat scheef zakt in haar zetel, staan er onmiddelijk een paar verpleegsters paraat om haar weer recht te zetten
enkele dagen later komt de familie op bezoek om te zien hoe zij het maakt
"alles is goed verlopen tot hier toe, het is hier zo slecht nog niet" zegt bomma
"het eten is lekker, de verpleegsters zijn vriendelijk en gedienstig,
behalve dat ze je de kans nog niet geven om verdomme ne scheet te laten"